Yazmaktan nefret edip blog oluşturma sorunsalı olan insanlardanım,İnsanlardanım dedim ama, var mı böyle bir tane daha bilemiyorum açıkçası.Neden yazar ki insan, özellikle yazmaktan ve yazdıklarından nefret ederken. İçindekileri yazıya dökünce rahatlayacakmış gibi gelir, ama yazmak hiçbir şeye çözüm olmaz aslında. Hep özenmişimdir edebi cümleler kuran insanların yazılarına, hani cümlenin sonuna gelince başını unutursunuz, ama "vay be ne güzel yazmış" dersiniz. Hiç olamadım öyle.Okutamadım bile yazılarımı kimselere.
Bir onlara, bir de hayatı çok düzenli insanlara özenirim hep. Bilmiyorum, belki ikisi paralel şeylerdir ama benim olamadı işte. Düzensizlikten yazmak içindekileri atmaya çalışmakken, mutluyken yazmak huzurunu kağıda aktarmaktır, bu yüzden iyi yazarlar mutludurlar, ya da ben kötülüğüme bahaneler bulmaya çalışıyorum.
Edebiyat öğrencisiyim ama acı bir gerçektir ki berbat türkçe yazılar yazarım.İlk başta kendim yazmaya çekinip şiir copy paste ettim ama bir yerlerde kendimi aşmam gerektiğinin farkındayım artık. Diğer blogları hayranlıkla okurken orjinal konularına hayran kalırım,o kelimelerin nasıl döküldüğünü bir türlü anlayamam.İşte ben de anca nasıl yazamadığım hakkında yazabilirim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder